"ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΚΑΙ ΑΜΙΑΝΤΟΣ

Πρώτον: «Να επισκέπτεται (ο πιστός) τους ορφανούς και τις χήρες όταν βρίσκονται μέσα στην θλίψη τους» και δεύτερον: «Να φυλάει τον εαυτό του αμόλυντο από τον κόσμο.» Δηλαδή, α) Tην αγάπη (όχι με λόγια, αλλά με έργα και αλήθεια) και β) Τον αγιασμό, την αγία και καθαρή ζωή.

Ερευνώντας την Καινή Διαθήκη θα δούμε, ότι και ο Πατέρας Θεός, μας καλεί μέσα από τον γεγραμμένο λόγο Του να Τον μιμηθούμε, να γίνουμε μιμητές Του ακριβώς σε αυτά τα δύο σημεία. «Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους, οίτινες σας καταρώνται, ευεργετείτε εκείνους, οίτινες σας μισούσι, και προσεύχεσθε υπέρ εκείνων, οίτινες σας βλάπτουσι και σας κατατρέχουσι, διά να γείνητε υιοί του Πατρός σας του εν τοις ουρανοίς, διότι αυτόςανατέλλει τον ήλιον αυτού επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους» κατά Ματθαίον ε΄44,45 και «Διότι είναι γεγραμμένον· άγιοι γίνεσθε, διότι εγώ είμαι άγιος» Πέτρου Α΄ α΄16. Αλλά και παρατηρώντας με προσοχή την ζωή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όπως περιγράφεται μέσα από την αφήγηση των τεσσάρων Ευαγγελιστών, πάλι αυτά τα δύο στοιχεία θα διακρίνουμε να χαρακτηρίζουν την προσωπικότητα Του και τη ζωή Του. Πρώτον την απέραντη αγάπη Του, που εκφραζόταν με τη συνεχή προσφορά Του στους αρρώστους, στους πεινασμένους «και πάντας τους καταδυναστευομένους υπό του διαβόλου» και δεύτερον την αγία και καθαρή ζωή που έζησε «και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν» προς Εβραίους ε΄ 9. Αυτό ήταν το παράδειγμα του Κυρίου, όμως αυτό το παράδειγμα δυστυχώς δεν ακολουθείται από εμάς πάντα και όπως πρέπει.

Αντίθετα βλέπουμε πολλές φορές μέσα στον χριστιανικό χώρο να υπάρχουν δύο τάσεις ή προς την μία ή προς την άλλη πλευρά. Από την μία χριστιανοί ή και εκκλησίες ολόκληρες που ενώ έχουν πλήθος έργων αγάπης και προσφοράς στον συνάνθρωπο έχουν αμελήσει τον αγιασμό και την καθαρότητα και επηρεασμένοι από το πνεύμα και τις συνήθειες του κόσμου ελάχιστα πλέον διαφέρουν από αυτόν. Και από την άλλη πλευρά χριστιανοί και εκκλησίες με σταθερότητα και σωστή διδασκαλία στα θέματα αγιασμού και ορθοτόμησης, αλλά και με πολύ εσωστρέφεια και έλλειψη πρακτικού ενδιαφέροντος για τον πάσχοντα συνάνθρωπο.

Σίγουρα μέσα στο σώμα του Χριστού δεν είμαστε όλοι ίδιοι, αλλά «καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός» προς Κορινθίους Α΄ ιβ΄12. Ο Κύριος όμως μας καλεί όλους να μην είμαστε «εις ουδέν ελλειπείς» αλλά «τέλειοι και ολόκληροι». Πάλι «αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως» και στο παράδειγμα Του, θα δούμε ότι η προσφορά Του στον άνθρωπο, που κορυφώθηκε με την θυσία Του επάνω στον σταυρό του Γολγοθά, θα ήταν μάταιη αν δεν είχε προηγηθεί η αγία και αναμάρτητη ζωή Του. Και από την άλλη το ίδιο αποτυχημένη θα ήταν η αποστολή Του αν ζούσε μια αγία και αναμάρτητη ζωή χωρίς να την έχει δώσει προσφορά για όλους εμάς.

Άρα λοιπόν, για μια «θρησκεία καθαρά και αμίαντο» όπως και ο Κύριος είπε: «εκείνα έπρεπε να πράττητε και τα άλλα να μην αφήνετε» κατά Ματθαίον κγ΄23.